Wiki Tomek i Przyjaciele
Wiki Tomek i Przyjaciele
(Edycja galerii)
Znacznik: gallery
(Edycja galerii)
Znacznik: gallery
Linia 107: Linia 107:
 
TenderEngines20.png|Wagony na węgiel Latającego Szkota w [[Seria 3|serii trzeciej]]
 
TenderEngines20.png|Wagony na węgiel Latającego Szkota w [[Seria 3|serii trzeciej]]
 
TheGreatRace18.png|Latający Szkot w filmie [[Wielki Wyścig]]
 
TheGreatRace18.png|Latający Szkot w filmie [[Wielki Wyścig]]
  +
TheGreatRace310.png|Latający Szkot z [[Gabryś|Gabrysiem]]
 
FlyingScotsmanreal.jpg|Latający Szkot w rzeczywistości
 
FlyingScotsmanreal.jpg|Latający Szkot w rzeczywistości
 
LCFlyingScotsman.jpg|Latający Szkot - model [[Wooden Railway]]
 
LCFlyingScotsman.jpg|Latający Szkot - model [[Wooden Railway]]

Wersja z 06:01, 28 maj 2017

-Jeszcze jedno! Dlaczego nasz gość ma dwa tendry? | Gabryś, Wagony z Węglem, Seria 3


FlyingScotsmanCGI
Latający Szkot
  • Numer: 4472, pierwotnie 1472, 103 i 60103
  • Konstruktor: Sir Nigel Gresley
  • Budowniczy: Doncaster Works
  • Konfiguracja: 4-6-2
  • Data Budowy: 1923r.

Latający Szkot (ang.Flying Scotsman), czyli lokomotywa parowa LNER Class A3 o konfiguracji 4-6-2 - jest ostatnim z braci Gabrysia. Jest lokomotywą, która bez zatrzymania się w celu uzupełniania zapasu węgla i wody, przejechała trasę z Paryża do Edynburgu liczącą 631 kilometrów w  8 godzin. Ustanowiła też rekord prędkości wynoszący 150 km/h (100 mil/h). 


Historia

Latający Szkot została zbudowany w 1923 roku. Był początkowo oznaczony jako A1 z numerem 1472. Lokomotywa miała wygląd w stylu lokomotyw kolei LNER. Reprezentowała ona "British Empire Exhibition" na wystawie w mieście Wembley w 1924 i 1925 roku. Tam zyskała swoja obecną nazwę i nowy numer, czyli 4472. Od tego czasu regularnie brała udział w światowych wystawach parowozów. Dnia 1 maja 1928 roku ustanowiła rekord prędkości pokonując trasę z Paryża do Edynburga liczącą 631 kilometrów w 8 godzin, nie zatrzymując się po drodze w celu uzupełnienia zapasu wody i węgla. Było to możliwe dzięki temu, że przed wyruszeniem w trasę do lokomotywy doczepiono duży, ośmiokołowy wagon na węgiel mogący zabrać nawet 10 ton tego surowca. W 1929 roku Latający Szkot pojawił się w filmie pod tytułem "The Flying Scotsman". W dniu 30 listopada 1934 roku jako pierwsza lokomotywa na świecie przekroczył prędkość 100 mil/h, czyli około 160 km/h.

Historia w Railway Series

Latający Szkot przybył na wyspę Sodor jako gość w 1967 roku. Posiadał wtedy dwa wagony na węgiel, o które Henio był bardzo zazdrosny.

W Railway Series Latający Szkot wystąpił w:

Historia w serii telewizyjnej

W trzeciej serii w odcinku Wagony z Węglem, pojawiły się dwa wagony na węgiel należące do Latającego Szkota, które stały w hangarze. Zostało wspomniane, że obydwa wagony służyły do przewozu węgla, co jest niemożliwe, gdyż drugi wagon Latającego Szkota służył do przewożenia zapasu wody.

W filmie Wielki Wyścig Latający Szkot poznaje Tomka na stacji Vicarstown. Mówi mu i Gabrysiowi, że został zaproszony do udziału w Wielkim Pokazie Kolejowym na lądzie. Później wraz z Gabrysiem, Szymkiem, Axelem i Etienne wziął udział w wielkim wyścigu. W trakcie trwania rywalizacji ostrzegł Gabrysia, że widzi, że się przegrzewa, ale ten nie zwraca na to uwagi. Wkrótce Gabryś się zepsuł i został zdyskwalifikowany. Po wyścigu Latający Szkot i Gabryś wrócili razem na bocznicę, a ten drugi zmienił swoje zdanie o lokomotywach z lądu.

Występy

W serii telewizyjnej Latający Szkot wystąpił w:

Wydania specjalne:

Historia w serii magazynów

Gdy Donald i Darek po raz pierwszy powiedzieli Haroldowi o Latającym Szkocie, Harold był zdezorientowany i myślał, że bliźniacy mówili o szkocie, który potrafi latać. Tomek na szczęście wyjaśnił helikopterowi, że bliźniakom chodziło o nazwę bardzo słynnej lokomotywy.

Dalsze Losy

Latający Szkot został wycofany ze służby w 1963 roku i sprzedany Alanowi Peglerowi, który chciał mu przywrócić oryginalny wygląd z czasów jego pracy na kolei LNER. Następne przez krótki czas obsługiwał linię Londyn-Edynburg. W 1968 roku w Wielkiej Brytanii trakcja parowa na zawsze przeszła do historii. Wyposażenie i nowe części do lokomotywy zniknęły z fabryk.

W 1969 roku Latający Szkot został przetransportowany do USA, gdzie przeszedł remont. Otrzymał odganiacz krów, nowe oświetlenie, nowy gwizdek, hamulce pneumatyczne i sprzęgło Buckeye'a. Był to sukces, ale wkrótce sponsorzy Peglera, wycofali swoje wsparcie finansowe, a on sam zbankrutował w 1972 roku. Wtedy pojawiła się grożba, że Latający Szkot na stałe zostanie w USA, a może nawet oddany na złom. Na szczęście w styczniu 1973 roku do akcji wkroczył William McAlpine. Kupił on lokomotywę, naprawił ją i sprowadził z powrotem do Wielkiej Brytanii.

W 1988 roku lokomotywa została przetransportowana do Australii, gdzie miała uczestniczyć w paradzie z okazji dwusetnej rocznicy istnienia kraju. Na tamtejszej trasie próbowano ustanowić nowy rekord. Tym razem lokomotywa bez uzupełnienia zapasów węgla i wody przejechała 442 kilometry.

W 1995 roku Latający Szkot zaczął wymagać generalnego remontu, na którego nie było stać właściciela. W 1996 roku lokomotywa została kupiona przez Dr. Tony'ego Marchingtona i przywrócona do stanu sprawności. Cała kwota renowacji wyniosła około 750000 funtów. Podczas póżniejszych remontów w 1996 i 1999 roku hamulce próżniowe, zostały wymienione na pneumatyczne, czyli takie same jakie lokomotywa otrzymała podczas pobytu oraz remontu w USA.

W 2004 roku Latający Szkot znowu został sprzedany. Tym razem trafił do Narodowego Muzeum Kolejowego w Yorku, gdzie można go podziwiać do dziś jako część narodowej kolekcji. Przeszedł remont w 2006 roku i następny w 2011 roku. Został przemalowany na kolor ciemno zielony i otrzymała nowe numery, czyli 103 i 502. 

16 pażdziernika 2011 zmarł w wieku 55 lat Dr. Tony Marchington, który był trzecim właścicielem lokomotywy w latach 1996-2004. Jakiś czas póżniej, 18 marca 2012 roku zmarł w wieku 91 lat Alan Pegler, pierwszy właściciel lokomotywy w latach 1963-1972. 

Obecnie lokomotywę czeka kolejny remont.

Wygląd

Lokomotywa Flying Scotsman jest pomalowana na kolor zielony z czarną i żółtą podszewką, czyli tradycyjne barwy kolei LNER. Ma po obu stronach wagonu na węgiel namalowany żółtą farbą napis LNER.

Obecnie lokomotywa jest pomalowana czasowo na kolor ciemno zielony bez podszewki.

Charakter

Latający Szkot jest niezwykle dumny. Uważała, że na wyspie Sodor nie ma wyjatkowych lokomotyw. Często drażniła Gabrysia nazywając go swoim "młodszym bratem".

Okazała jednak swoje opiekuńcze strony, gdy podczas wyścigu ostrzegł Gabrysia przed przegrzaniem się.

Ciekawostki

  • Latający Szkot miał odegrać większą rolę w odcinku Wagony z Węglem z serii trzeciej, ale z powodu kłopotów finansowych ekipa produkcyjna nie mogła sobie pozwolić na wyskonanie całego jego modelu.
  • Od filmu Wielki Wyścig wagony na węgiel Latającego Szkota mają sześć kół, zamiast ośmiu.
  • Latający Szkot ma ten sam dźwięk gwizdka co Nikuś.
  • Modele ERTL i Hornby Latającego Szkota miały tylko jeden wagon na węgiel. Ponadto jego model z serii ERTL był jedynie przemalowanym modelem Gabrysia.
  • W filmie Wielki Wyścig Latający Szkot drażni Gabrysia złośliwie nazywając go swoim "młodszym bratem", mimo, że Gabryś jest od niej starszy.

Głosu Użyczyli

Marketing

Galeria

Lokomotywy z Narodowego Muzeum Kolejowego:
City of TruroLatający Szkot • Green ArrowMallardDuchess of HamiltonIron DukeRakietaBoxhill